Bir Akşamın Kıyısında

İlmik ilmik örerken bir ömrün akşamını,
İlk defa olmak olmak dinliyorum bu şehrin suskunluğunu
Soruyorum:
Sana gelişin dönüşü yok mu?
Diyor ki:
Bak oğul,
Senin sevdanın üç kıyısı var:
Birini sular okşar,
Öbüründe uçsuz bucaksızlık başlar,
Öteki, senin en güzel türkülerinin kıyısı
Ve senin kendi kıyıların yok artık
Bana gelince oğul:
Okyanusları tanımam
Senin anlatamadığın ne varsa evlat edindim, kıyılarım olsun diye
Yaralı ruhunu serinletecek gölgeler veremem sana
Ağaçlarım yeter belki ama güneşi sen bulacaksın
Bana gelişin dönüşü elbette ki var
Beni de birlikte götüreceksin.